اداهايي از صفحات روزنامه ها تا روى ديوار
نگاهي به نمايشگاه نيك آهنگ كوثر
روزنامه جام جم
هفته پيش كه در سالن نمايشگاه فرهنگسراى اميركبير مقابل آثار نيك آهنگ كوثر قدم مي زدم 2 دختر جوان بي خبر از حضور بنده در پشت سرشان به شيوه تمام هنردوستان نوپا كه تازگي يك دوره كلاس 6 جلسه اى طراحي را تمام كرده و ديگر كارشناس تمام عيارى شده اند يك يك كارها را از زير تيغ تيز نظريات منتقدانه شان مي گذراندند و چيزهايي شبيه اين مي گفتند:
واه واه ، نيگاه ببين جاى لاك غلطگيرى اين ور و آن ور كارش معلومه ! خطهاى مدادى اين جاى كارش پاك نشده تازه كاريكاتور هم درس مي ده ، خجالت داره ! اما براى من كه 8 ماهي كنار نيك آهنگ ، پشت يك ميز كاركرده و طرح كشيده بودم ، تماشاى آن خطهاى مدادى و لاكهاى سفيد، يادآور عشق و علاقه كاريكاتوريستي بود كه در شرايط دشوار و با محدوديت زماني ، خوراك روزانه ستون كاريكاتور4 روزنامه مختلف را همزمان فراهم مي كرد.
محدوديت زماني جزء لاينفك كاريكاتور مطبوعاتي است ادامه .....
۱۳۸۱ شهریور ۲, شنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر