۱۳۸۱ تیر ۳, دوشنبه

بيان علمي خنده

در شماره هاي پيشين مقوله ‹‹ خنده ›› را از جنبه هاي گوناگون مورد بررسي قرار دادم . در اين فرصت قصد داريم مروي هر چند مختصر از ديدگاه علمي بر آن داشته باشيم .
از هنگامي كه خنده به عنوان يك سوژه علمي خود را در بحثهاي آكادميك وارد كرده است ، انسان به يافته هايي رسيده است كه تاكنون با آنها روبرو نبوده است . پيش از اين خنده صرفا” از ديد فلسفي مورد بررسي قرار مي گرفت ، انهم به صورت كلمات قصار يا ضرب المثلهايي كه از حكما و فيلسوفان شرق و غرب نقل قول مي شد . بررسي هاي علمي جديد كه توسط يك تيم تحقيقاتي در يكي از دانشگاه هاي انگليسي انجام شد ، بيانگر تاثيرات مثبت خنده بر ارگانيسم آدمي است .
در اينجا به تاثيرات مهم خنده بر ارگانيسم و پيامدهاي آن مي پردازيم . شش نخستين عضوي است كه در اثر خنده بيشترين تحرك پذيري را د رخود ايجاد مي كند . ششها با توجه به ارتجاعي بودنشان مدام در حالت كششند . خنده اين كشش را افزايش داده و ششها را در حالت مناسبتري نسبت به اين عمل قرار م يدهد .
از نگاه ديگر ، خنده همانند ورزشهايي كه ششها را به حركات سريع و مستمر وا مي دارند ، عمل مي كند . در ورزش هاي سبكي مانند شنا و راه پيمايي ، ششها به صورت ملايم ولي دايم در حال فعاليت اند ، خنده نيز با همين ترتيب به ششها فشار وارد كرده آنها را در حالت تهويه مستمر قرار مي دهد . ادامه دارد .........



.

هیچ نظری موجود نیست: